Eric LE SAGE

Eric le Sage, een van Frankrijks meest gevierde pianisten, is een musicus wiens poëtische, diepgaande en subtiele spel een authentieke en genereuze persoonlijkheid weerspiegelt. Toen hij nog maar 20 was, zag de Financial Times in hem al “een uiterst gecultiveerde discipel van de grote Franse Schumanniaanse pianotraditie”. In 2010 nam Eric Le Sage de complete pianomuziek van Schumann op, door het Duitse dagblad die Zeit omschreven als “sensationeel”. Datzelfde jaar ontving hij de zeer prestigieuze Jahrespreis der deutschen Schallplattenkritik (Duitse prijs van het jaar voor platencritici) en de Choc de l’Année Classica voor een van de delen van zijn complete werken. Hij kreeg ook een tweede Choc de l’Année voor zijn schijf Connesson met het Royal Scottish National Orchestra. Talloze prijzen volgden voor zijn complete werken van Fauré kamermuziek.

Eric Le Sage is ook te gast in talloze concertzalen en festivals over de hele wereld: Wigmore Hall, Théâtre des Champs-Elysées, Philharmonie de Paris, Radio France, Mozarteum Salzburg, Alte Oper Frankfurt, Suntory Hall, Carnegie Hall, Philharmonie Köln, Philharmonie Essen, Philharmonie Dresden, Rudolfinium Praag, Taipei National Concert Hall, Konzerthaus en Philharmonie Berlin, Konzerthaus Wenen, Maison Symphonique de Montréal, Laeiszhalle Hamburg, Walt Disney Hall Los Angeles, Concertgebouw Amsterdam, Verizon Hall Philadelphia, BOZAR Brussel, Festival de la Roque d’Anthéron, Edinburgh Festival, Ludwigsburg Festival, Philharmonie du Luxembourg, Schubertiade Schwartzenberg.

Eric Le Sage is te gast bij orkesten als het Los Angeles Philharmonic Orchestra, Philadelphia Orchestra, Toronto Symphony Orchestra, Saint-Louis Symphony Orchestra, SWR Sinfonieorchester, Rotterdam Philharmonic, Royal Scottish National Orchestra, Münchner Kammer Orchester, Bremer Philharmoniker, Göteborg Symphony Orchestra, Orchestre Philharmonique de Radio France, Dresden Philharmonic Orchestra, Orchestre National de France, Orchestre Philharmonique de Liège, Orchestre National de Bordeaux-Aquitaine, Yomiuri Nippon Symphony van Tokio, Metropolitan Symphony Orchestra van Tokio, Nederlands Philharmonisch Orkest, Orchestre Métropolitain de Montréal, Konzerthaus Orchester van Berlijn, onder leiding van dirigenten als Armin Jordan, Edo de Waart, Stéphane Denève, Pablo Gonzalez, Fabien Gabel, Sir Jeffrey Tate, François Leleux, Sir Simon Rattle, Kazuki Yamada, Alexander Liebreich, Leonardo Garcia Alarcon, Yannick Nézet-Seguin.

Eric Le Sage heeft een groot aantal opnames gemaakt, die allemaal warm zijn ontvangen door de critici. Naast de complete werken van Schumann heeft Eric de complete kamermuziekwerken met piano van Poulenc (BMG, 1998), Fauré (Alpha Classics, 2015) en Brahms (B-Records, 2021) opgenomen, die talrijke Franse en internationale prijzen hebben gewonnen.

In 2022 bracht hij met het Gävle Symphony Orchestra onder leiding van François Leleux op het Alpha label een prachtige Mozart opname uit (Concertos n. 17 en 24 KŠ.), met veel lovende kritieken. In hetzelfde jaar presenteerde Eric ‘Jardins Suspendus’ op Sony Classical, een soloalbum gewijd aan zeldzame werken van Franse muziek uit het begin van de 20e eeuw.

Eric Le Sage is, samen met Paul Meyer en Emmanuel Pahud, de bedenker en artistiek directeur van het beroemde ‘Musique à l’Empéri’ Festival in Salon de Provence.

Als gepassioneerd kamermusicus deelt hij ook het podium met artiesten als François Leleux, Daishin Kashimoto, Claudio Bohorquez, Lise Berthaud, Jean-Guihen Queyras, Amihai Grosz, Liya Petrova, François Salque, het Quatuor Ebène, het Quatuor Modigliani, Julian Pregardien, Sandrine Piau, Olivier Latry en vele anderen.

Eric Le Sage werd geboren in Aix-en-Provence en voltooide zijn studie aan het Parijse Conservatorium op 17-jarige leeftijd, voordat hij ging studeren bij Maria Curcio in Londen. Hij won verschillende internationale concoursen: de eerste prijs op het Porto International Piano Competition in 1985, de eerste prijs op het Robert Schumann International Concours in Zwickau in 1989 en het jaar daarop het Leeds Concours. Bij deze gelegenheid prees The Times zijn “subtiele sonoriteit, intelligentie en poëzie, en gevoel voor structuur”.

Hij is docent aan de Hochschule für Musik van Freiburg.

“Bovenal bewonder ik zijn gevoel voor nuance: toen na een wilde opening de muziek opdroogde en veranderde in een langzame wals, werd de klank van de piano zacht en geurig als honing – zoiets heb ik nog nooit bij een andere pianist gevoeld.” HARMONIE MAGAZINE, 2018